Maar ik hoef nog niet weg
Als ik in gesprek ben met werknemers over hun loopbaan dan hoor ik ze vaak roepen; ‘ Ik zou wel iets anders willen, maar ik hoef nog niet weg’.
Dit vind ik toch wel interessant, want hier gaat het juist niet om!
Ik geloof dat regie pakken in je loopbaan, meer vanuit je zelf dient te komen en niet gedreven door de omgeving. Pas in beweging komen als de externe urgentie hoog is, is voor jezelf niet prettig omdat je altijd begint met achterstand. Je hebt al die tijd namelijk weinig gedaan waardoor je te lang stil hebt gestaan. Voor de organisatie ook niet prettig, omdat in de praktijk dit een uitdagend proces is. Hoe goed je intentie ook is als organisatie richting je werknemers, de samenwerking en het vertrouwen toch in het gedrang komen. Op een onprettige manier afscheid nemen is niet wat je beiden wilt.
Als werknemer heb je meer grip op je loopbaan door je aandacht te verleggen naar je eigen interne urgentie. Hoe staat het hiermee? In hoeverre vind je het zelf belangrijk om in beweging te komen? Misschien denk je het zal me tijd duren, als het zover is dan zie is het dan wel. Betrap je jezelf op deze gedachte?
Hou jezelf niet langer voor de gek. Door eerlijk te zijn naar jezelf en je eigen signalen serieus te nemen ben je beter af. Vraag je van tijd tot tijd af; zit ik hier nog goed? Heb ik het nog naar mijn zin in deze functie? Wat kan ik doen om meer uitdaging te krijgen? Hoe ziet mijn volgende stap eruit? Alleen dan hou je de regie op je loopbaan en bepaal je zelf welke kant je opgaat.
Hoe zit het met jouw interne urgentie?
